عضو هیات نمایندگان اتاق تهران می گوید، یکی از بهترین روشها برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در حوزه تولید برق، ایجاد مزارع تولید رمز ارز در مقیاس بزرگ است.
علیرضا کلاهی صمدی، نایب رئیس کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران گفت: یکی از بهترین روشها برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در حوزه تولید برق، ایجاد مزارع تولید رمز ارز در مقیاس بزرگ است. در واقع این مزارع می توانند برق مورد نیاز خود را تولید کرده و در مواقع نیاز آن را به شبکه انتقال دهند. چرا که مزارع ارزهای دیجیتال با مواد اولیه و کوره و غیره سروکار نداشته و با نیم ساعت انتظار می‌توانند نیروگاه‌های خود را خاموش کنند و برق خود را به شبکه انتقال دهند. اما با سیاست‌های غلطی که دولت در برابر رمز ارزها در پیش گرفت این پیشنهاد که حدود دو سال است در اتاق تهران مطرح می‌شود اجرایی نشد.
وی افزود: «تولید برق توسط بخش خصوصی، یکی از معقول‌ترین روشها برای کاهش بار سرمایه‌گذاری از روی دوش دولت است» گفت: چنانچه بخش خصوصی در این زمینه مشارکت کند، می‌تواند کمبودها در زمان اوج مصرف را پوشش دهد.
علیرضا کلاهی صمدی در ادامه گفت: در ایران مازاد ظرفیت تولید برق وجود دارد و کمبود برق معمولا در زمان اوج مصرف بروز می‌کند؛ به طوری که ظرفیت تولید برق، بدون درنظر گرفتن ظرفیت سدها در محدوده 550 میلیاردکیلو وات ساعت الی600میلیارد کیلو وات ساعت در ثانیه است و کل تولید سال گذشته معادل 274 میلیارد کیلووات ساعت یعنی حدود نصف این ظرفیت برآورد شده است.
او با اشاره به اینکه «برق مازاد نیز قابل ذخیره سازی نیست» ادامه داد: کمبود برق، در کل دنیا وجود دارد اما این مساله در ایران جدی تر است. نخست به دلیل شرایط جوی کشورکه اختلاف جدی میان اوج مصرف و کم باری و شرایط جوی وجود دارد و دلیل دیگر، نبود دستگاه واحد متولی انرژی در کشور است. ضمن آنکه، پخت و پز و گرمایش از طریق گاز انجام گرفته و روشنایی و سرمایش نیز به وسیله برق تامین می شود و این چندگانگی منجر به عدم تعادل در تولید و تقاضای انرژی شده است.
عضو هیات نمایندگان اتاق تهران گفت: اگر بخش خصوصی وارد حوزه تولید برق شود می‌تواند اوج مصرف کشور را پاسخ دهد و از بار سرمایه گذاری که بر دوش دولت است، بکاهد؛ او افزود: البته این سیاست غلط در مورد نیروگاه های تولید پراکنده برق نیز اعمال شده است. به واسطه قرارداد خرید تضمینی برق از نیروگاه های تولید پراکنده، دولت به مدت 5 سال، برق این نیروگاه ها را خریداری کرد اما اکنون صاحبان این نیروگاه ها در بلاتکلیفی به سر می برند. چنانکه به گفته مدیران انجمن تولید برق پراکنده، حدود 600 مگاوات نیروگاه خصوصی مقیاس کوچک بلااستفاده مانده و آنها در انتظار انعقاد قرارداد هستند. در چنین شرایطی، مسئولان وزارت نیرو اعلام می کنند که واحدهای صنعتی، نیروگاه برق احداث کرده و برق مورد نیاز خود را تامین کنند. پرسش اساسی از طرح کنندگان چنین توصیه ای این است که بخش خصوصی با چه پشتوانه یا چشم اندازی اقدام به سرمایه گذاری در این بخش کند؟ آن هم در کشوری که تامین سرمایه تا این حد گران است و تمام واحدهای صنعتی درگیر تامین سرمایه در گردش هستند.
او افزود: اگر پیشنهادات ما در مورد ایجاد مزارع بزرگ رمز ارز در مقیاس بیش از یک مگاوات اجرایی می شد، اکنون مزارع بزرگی در ایران داشتیم که سرمایه خوبی در اختیار داشتند و آنها می توانستند، نیروگاه تولید برق نیز احداث کنند. در این صورت، وزارت نیرو می‌توانست آنها را مجاب کند که در زمان پیک مصرف، برق خود را با نرخ بازده مناسب به صنایع همسایه ارائه کنند. ایجاد مزارع بزرگ اکنون در کشورهایی نظیر چین، نروژ، قزاقستان و روسیه در حال انجام است و آنها می‌دانند که رمز ارز یک محمل بسیار قوی برای تولید ثروت از انرژی است. کلاهی صمدی ادامه داد: اگر دولت به دنبال آن است که بار احداث نیروگاه های مقیاس بزرگ برق و سرمایه گذاری های کلان را از روی دوش خود بردارد باید نسبت به ساماندهی نیروگاه‌های تولید پراکنده و بستر سازی برای ایجاد مزارع بزرگ تولید رمز ارز اقدام کند.